Rzeszów – prahistoria
Każde miasto ma swoją historię, lecz historia Rzeszowa wyróżnia się i jest naprawdę ciekawa. Najstarsze znaleziska z terenu Rzeszowa pochodzą z epoki lodowcowej (IX tyś. p.n.e.) należą do nich narzędzia wykonane z krzemienia. Kolejne wykopaliska wywodzą się z okresu mezolitu (VII – VI tyś. p.n.e.) i świadczyły o gospodarce zbieracko – łowieckiej. Od okresu neolitu (VI – V tyś. p.n.e.) zauważalna jest zmiana stylu gospodarowania, pojawiły się stałe osady w których hodowano zwierzęta, uprawiano rolę i wytwarzano naczynia ceramiczne. Pod koniec neolitu (III tyś. p.n.e.) ludzi zamieszkujące ziemie obecnego Rzeszowa cechowała kultura ceramiki sznurowej o czym świadczą typowe narzędzia kamienne. Typowy dla tej ludności był koczowniczy tryb życia oraz pasterstwo. Kolejną epokę brązu (III – II tyś. p.n.e.) reprezentowała osada na dzisiejszym os. Baranówka. Styl życia ówczesnych ludzi niewiele różnił się od poprzedniej epoki, z tym, że koczowniczy tryb życia stopniowo ustępował osadnictwu oraz uprawom rolnym. Świadczą o tym znalezione na tym terenie narzędzia. We wczesnej epoce żelaza nastąpił na terenach obecnego Rzeszowa dynamiczny rozwój, który był efektem rozpowszechniania się żelaza.
Tereny Rzeszowa w Średniowieczu
W tym okresie na terenie Rzeszowa funkcjonowały osady otwarte, w których budowle mieszkalne stanowiły ziemianki i półziemianki. Ludność zajmowała się wyrabianiem ceramiki oraz wyrobem narzędzi z żelaza. Największa osada znajdowała się w rejonie dzisiejszego os. Tysiąclecia. Na jej terenie znaleziono duże ilości dobrze zachowanej ceramiki oraz przedmioty żelazne min.: nożyce, noże, sprzączki, klamry, sierpy. Co ciekawe na terenie obecnego Rynku nie znaleziono śladów jakiegokolwiek osadnictwa.
Początki Rzeszowa
Na początku Średniowiecza powstała osada wzdłuż rzeki Wisłok i jej dopływów, nosiła nazwy „Resovia”, „Reisha”, „Rzessow” lub „Rzeschow”. Okolice te posiadały żyzne gleby. Osada ta rozciągała się od Sędziszowa Młp. po Przemyśl, była to nitka osadnicza i komunikacyjna łącząca Małopolskę z Rusią. Średniowieczny Rzeszów otoczony był lasami, bagnami i moczarami. Utrudniało to rozbudowę osad lecz stanowiło bardzo dobrą naturalną zaporę obronną. Poprzez bagna i mokradła zbudowany był system mostów i grobli, był to szlak komunikacyjny łączący Kraków ze Lwowem. Teren dzisiejszego Rzeszowa leżał na terenie, o który rywalizowali Wielkie Morawy (Czesi), Polska i Ruś Kijowska. Przyjmuje się, że okolice te były pod władaniem Polski w latach: 1031 – 1036; 1070 – 1079 oraz 1214. Z powodu rozbicia dzielnicowego do 1340 r. Rzeszów należał do Rusi. Następnie Kazimierz Wielki przyłączył na powrót Rzeszów do Polski. Pierwszy oficjalny dokument o Rzeszowie pojawił się w roku 1354 był to akt lokacyjny. Natomiast pierwszy władca grodu Jan Pakosławic, który zmienił nazwisko na Rzeszkowski, przyczynił się do nadania miastu obecnie brzmiącej nazwy.
Rozwój Rzeszowa
Miasto z wielu powodów nie miało dobrych warunków do rozwoju. W XV w. Rzeszów został niemal doszczętnie strawiony przez pożar, jednak bardzo szybko powróciło do dawnej świetności. Rzeszów miał pozwolenie na sprzedaż piwa i soli i usytuowany był przy głównych szlakach handlowych przez co w mieście nastąpił dynamiczny rozwój handlu. Dlatego w roku 1591 został zbudowany pierwszy ratusz, a kilka lat później zamek. Po fali sukcesów pieczę nad miastem przejęła rodzina Lubomirskich, która wstrzymała rozwój handlu, ograniczone zostały prawa mieszkańców, a miasto stało się siedzibą magnacką. Rozwój Rzeszowa zahamowany został wyniku przejęcia pieczy nad miastem przez rodzinę Lubomirskich. Wstrzymali oni rozwój handlu oraz ograniczyli drastycznie prawa mieszkańców, tworząc jednocześnie w mieście siedzibę magnacką. Kiedy w wyniku rozbioru Rzeszów przejęła Austria, rezydencja Lubomirskich została zaadaptowana na sąd i więzienie.
Wolne miasto Rzeszów
W bardzo smutnym okresie, kiedy Polska nie istniała na mapach, Rzeszów rozwijał się bardzo szybko, szczególnie w roku 1844, gdy otrzymał status wolnego miasta. W 1858 roku zbudowana została pierwsza linia kolejowa, w 1888 r. powstały linie telefoniczne, natomiast w 1900 r. pojawiła się gazownia i miejskie lampy gazowe, 10 lat później powstała elektrownia i rozpoczęto budowę sieci wodociągowej. Budowane były szkoły, koszary, do domów dostarczana była energia elektryczna. W tamtym okresie Rzeszów miał rangę miasta kapitalistycznego. Okres świetności Rzeszowa trwał, aż do pierwszej wojny światowej.
Pierwsza wojna światowa
Rzeszów z uwagi na swoje położenie bardzo ucierpiał podczas wojny. Szczególnie dotkliwie miasto i jej mieszkańcy odczuli bitwę pod Kraśnikiem. Po bitwie w mieście pojawili się uchodźcy i ranni, którzy mieli negatywny wpływ na mieszkańców Rzeszowa. Kiedy armia Austriacka ponosiła kolejne porażki, Rzeszowem zainteresowały się wojska rosyjskie. Liczne walki na terenie miasta oraz przekazywanie go z rąk do rąk trwało aż do 1915 roku. W tym okresie w Rzeszowie nastąpiło zmniejszenie się walk i pojawiła się względna stabilizacja. Po wojnie Rzeszów stał się ważnym ośrodkiem przemysłu zbrojeniowego i lotniczego, to właśnie w tym czasie powstały w mieście „Państwowe Zakłady Lotnicze”.
Druga wojna światowa
Podczas II wojny światowej Rzeszów został bardzo zniszczony, prawie nic nie zachowało się z zabytków, fabryk i kamienic. Prawie cała ludność żydowska została zamordowana przez hitlerowskie Niemcy. Ważne jest to, że Żydzi zamieszkali w Rzeszowie już w roku 1615, a na początku XX w. większość mieszkańców Rzeszowa stanowili właśnie Żydzi. W 1941 Roku Niemcy zbudowali W Rzeszowie getto, które zlikwidowane zostało w 1942 r. 25 maja 1944 r. miała miejsce akcje „Kośba”, w której udział wzięli rzeszowscy żołnierze AK. Dzięki tej akcji Rzeszów odzyskał wolność 2 sierpnia 1944 r.
Rzeszów dzisiaj
Po zakończeniu działań wojennych Rzeszów rozpoczął odbudowę, jak poprzednim razem, rozwój miasta był bardzo dynamiczny. Obecnie miasto jest cztery razy większe niż przed pierwszą wojną światową. Nastąpiła rozbudowa zakładów przemysłowych, fabryk, osiedli mieszkalnych. Miasto może poszczycić się popularną uczelnią, mianowicie Politechniką Rzeszowską oraz Uniwersytetem Rzeszowskim. Liczb mieszkańców Rzeszowa szacowana jest na około 195 tyś., Prezydentem Rzeszowa jest Tadeusz Ferenc.
Rzeszów – prahistoria
Każde miasto ma swoją historię, lecz historia Rzeszowa wyróżnia się i jest naprawdę ciekawa. Najstarsze znaleziska z terenu Rzeszowa pochodzą z epoki lodowcowej (IX tyś. p.n.e.) należą do nich narzędzia wykonane z krzemienia. Kolejne wykopaliska wywodzą się z okresu mezolitu (VII – VI tyś. p.n.e.) i świadczyły o gospodarce zbieracko – łowieckiej. Od okresu neolitu (VI – V tyś. p.n.e.) zauważalna jest zmiana stylu gospodarowania, pojawiły się stałe osady w których hodowano zwierzęta, uprawiano rolę i wytwarzano naczynia ceramiczne. Pod koniec neolitu (III tyś. p.n.e.) ludzi zamieszkujące ziemie obecnego Rzeszowa cechowała kultura ceramiki sznurowej o czym świadczą typowe narzędzia kamienne. Typowy dla tej ludności był koczowniczy tryb życia oraz pasterstwo. Kolejną epokę brązu (III – II tyś. p.n.e.) reprezentowała osada na dzisiejszym os. Baranówka. Styl życia ówczesnych ludzi niewiele różnił się od poprzedniej epoki, z tym, że koczowniczy tryb życia stopniowo ustępował osadnictwu oraz uprawom rolnym. Świadczą o tym znalezione na tym terenie narzędzia. We wczesnej epoce żelaza nastąpił na terenach obecnego Rzeszowa dynamiczny rozwój, który był efektem rozpowszechniania się żelaza.
Tereny Rzeszowa w Średniowieczu
W tym okresie na terenie Rzeszowa funkcjonowały osady otwarte, w których budowle mieszkalne stanowiły ziemianki i półziemianki. Ludność zajmowała się wyrabianiem ceramiki oraz wyrobem narzędzi z żelaza. Największa osada znajdowała się w rejonie dzisiejszego os. Tysiąclecia. Na jej terenie znaleziono duże ilości dobrze zachowanej ceramiki oraz przedmioty żelazne min.: nożyce, noże, sprzączki, klamry, sierpy. Co ciekawe na terenie obecnego Rynku nie znaleziono śladów jakiegokolwiek osadnictwa.
Początki Rzeszowa
Na początku Średniowiecza powstała osada wzdłuż rzeki Wisłok i jej dopływów, nosiła nazwy „Resovia”, „Reisha”, „Rzessow” lub „Rzeschow”. Okolice te posiadały żyzne gleby. Osada ta rozciągała się od Sędziszowa Młp. po Przemyśl, była to nitka osadnicza i komunikacyjna łącząca Małopolskę z Rusią. Średniowieczny Rzeszów otoczony był lasami, bagnami i moczarami. Utrudniało to rozbudowę osad lecz stanowiło bardzo dobrą naturalną zaporę obronną. Poprzez bagna i mokradła zbudowany był system mostów i grobli, był to szlak komunikacyjny łączący Kraków ze Lwowem. Teren dzisiejszego Rzeszowa leżał na terenie, o który rywalizowali Wielkie Morawy (Czesi), Polska i Ruś Kijowska. Przyjmuje się, że okolice te były pod władaniem Polski w latach: 1031 – 1036; 1070 – 1079 oraz 1214. Z powodu rozbicia dzielnicowego do 1340 r. Rzeszów należał do Rusi. Następnie Kazimierz Wielki przyłączył na powrót Rzeszów do Polski. Pierwszy oficjalny dokument o Rzeszowie pojawił się w roku 1354 był to akt lokacyjny. Natomiast pierwszy władca grodu Jan Pakosławic, który zmienił nazwisko na Rzeszkowski, przyczynił się do nadania miastu obecnie brzmiącej nazwy.
Rozwój Rzeszowa
Miasto z wielu powodów nie miało dobrych warunków do rozwoju. W XV w. Rzeszów został niemal doszczętnie strawiony przez pożar, jednak bardzo szybko powróciło do dawnej świetności. Rzeszów miał pozwolenie na sprzedaż piwa i soli i usytuowany był przy głównych szlakach handlowych przez co w mieście nastąpił dynamiczny rozwój handlu. Dlatego w roku 1591 został zbudowany pierwszy ratusz, a kilka lat później zamek. Po fali sukcesów pieczę nad miastem przejęła rodzina Lubomirskich, która wstrzymała rozwój handlu, ograniczone zostały prawa mieszkańców, a miasto stało się siedzibą magnacką. Rozwój Rzeszowa zahamowany został wyniku przejęcia pieczy nad miastem przez rodzinę Lubomirskich. Wstrzymali oni rozwój handlu oraz ograniczyli drastycznie prawa mieszkańców, tworząc jednocześnie w mieście siedzibę magnacką. Kiedy w wyniku rozbioru Rzeszów przejęła Austria, rezydencja Lubomirskich została zaadaptowana na sąd i więzienie.
Wolne miasto Rzeszów
W bardzo smutnym okresie, kiedy Polska nie istniała na mapach, Rzeszów rozwijał się bardzo szybko, szczególnie w roku 1844, gdy otrzymał status wolnego miasta. W 1858 roku zbudowana została pierwsza linia kolejowa, w 1888 r. powstały linie telefoniczne, natomiast w 1900 r. pojawiła się gazownia i miejskie lampy gazowe, 10 lat później powstała elektrownia i rozpoczęto budowę sieci wodociągowej. Budowane były szkoły, koszary, do domów dostarczana była energia elektryczna. W tamtym okresie Rzeszów miał rangę miasta kapitalistycznego. Okres świetności Rzeszowa trwał, aż do pierwszej wojny światowej.
Pierwsza wojna światowa
Rzeszów z uwagi na swoje położenie bardzo ucierpiał podczas wojny. Szczególnie dotkliwie miasto i jej mieszkańcy odczuli bitwę pod Kraśnikiem. Po bitwie w mieście pojawili się uchodźcy i ranni, którzy mieli negatywny wpływ na mieszkańców Rzeszowa. Kiedy armia Austriacka ponosiła kolejne porażki, Rzeszowem zainteresowały się wojska rosyjskie. Liczne walki na terenie miasta oraz przekazywanie go z rąk do rąk trwało aż do 1915 roku. W tym okresie w Rzeszowie nastąpiło zmniejszenie się walk i pojawiła się względna stabilizacja. Po wojnie Rzeszów stał się ważnym ośrodkiem przemysłu zbrojeniowego i lotniczego, to właśnie w tym czasie powstały w mieście „Państwowe Zakłady Lotnicze”.
Druga wojna światowa
Podczas II wojny światowej Rzeszów został bardzo zniszczony, prawie nic nie zachowało się z zabytków, fabryk i kamienic. Prawie cała ludność żydowska została zamordowana przez hitlerowskie Niemcy. Ważne jest to, że Żydzi zamieszkali w Rzeszowie już w roku 1615, a na początku XX w. większość mieszkańców Rzeszowa stanowili właśnie Żydzi. W 1941 Roku Niemcy zbudowali W Rzeszowie getto, które zlikwidowane zostało w 1942 r. 25 maja 1944 r. miała miejsce akcje „Kośba”, w której udział wzięli rzeszowscy żołnierze AK. Dzięki tej akcji Rzeszów odzyskał wolność 2 sierpnia 1944 r.
Rzeszów dzisiaj
Po zakończeniu działań wojennych Rzeszów rozpoczął odbudowę, jak poprzednim razem, rozwój miasta był bardzo dynamiczny. Obecnie miasto jest cztery razy większe niż przed pierwszą wojną światową. Nastąpiła rozbudowa zakładów przemysłowych, fabryk, osiedli mieszkalnych. Miasto może poszczycić się popularną uczelnią, mianowicie Politechniką Rzeszowską oraz Uniwersytetem Rzeszowskim. Liczb mieszkańców Rzeszowa szacowana jest na około 195 tyś., Prezydentem Rzeszowa jest Tadeusz Ferenc.
Rzeszów – prahistoria
Każde miasto ma swoją historię, lecz historia Rzeszowa wyróżnia się i jest naprawdę ciekawa. Najstarsze znaleziska z terenu Rzeszowa pochodzą z epoki lodowcowej (IX tyś. p.n.e.) należą do nich narzędzia wykonane z krzemienia. Kolejne wykopaliska wywodzą się z okresu mezolitu (VII – VI tyś. p.n.e.) i świadczyły o gospodarce zbieracko – łowieckiej. Od okresu neolitu (VI – V tyś. p.n.e.) zauważalna jest zmiana stylu gospodarowania, pojawiły się stałe osady w których hodowano zwierzęta, uprawiano rolę i wytwarzano naczynia ceramiczne. Pod koniec neolitu (III tyś. p.n.e.) ludzi zamieszkujące ziemie obecnego Rzeszowa cechowała kultura ceramiki sznurowej o czym świadczą typowe narzędzia kamienne. Typowy dla tej ludności był koczowniczy tryb życia oraz pasterstwo. Kolejną epokę brązu (III – II tyś. p.n.e.) reprezentowała osada na dzisiejszym os. Baranówka. Styl życia ówczesnych ludzi niewiele różnił się od poprzedniej epoki, z tym, że koczowniczy tryb życia stopniowo ustępował osadnictwu oraz uprawom rolnym. Świadczą o tym znalezione na tym terenie narzędzia. We wczesnej epoce żelaza nastąpił na terenach obecnego Rzeszowa dynamiczny rozwój, który był efektem rozpowszechniania się żelaza.
Tereny Rzeszowa w Średniowieczu
W tym okresie na terenie Rzeszowa funkcjonowały osady otwarte, w których budowle mieszkalne stanowiły ziemianki i półziemianki. Ludność zajmowała się wyrabianiem ceramiki oraz wyrobem narzędzi z żelaza. Największa osada znajdowała się w rejonie dzisiejszego os. Tysiąclecia. Na jej terenie znaleziono duże ilości dobrze zachowanej ceramiki oraz przedmioty żelazne min.: nożyce, noże, sprzączki, klamry, sierpy. Co ciekawe na terenie obecnego Rynku nie znaleziono śladów jakiegokolwiek osadnictwa.
Początki Rzeszowa
Na początku Średniowiecza powstała osada wzdłuż rzeki Wisłok i jej dopływów, nosiła nazwy „Resovia”, „Reisha”, „Rzessow” lub „Rzeschow”. Okolice te posiadały żyzne gleby. Osada ta rozciągała się od Sędziszowa Młp. po Przemyśl, była to nitka osadnicza i komunikacyjna łącząca Małopolskę z Rusią. Średniowieczny Rzeszów otoczony był lasami, bagnami i moczarami. Utrudniało to rozbudowę osad lecz stanowiło bardzo dobrą naturalną zaporę obronną. Poprzez bagna i mokradła zbudowany był system mostów i grobli, był to szlak komunikacyjny łączący Kraków ze Lwowem. Teren dzisiejszego Rzeszowa leżał na terenie, o który rywalizowali Wielkie Morawy (Czesi), Polska i Ruś Kijowska. Przyjmuje się, że okolice te były pod władaniem Polski w latach: 1031 – 1036; 1070 – 1079 oraz 1214. Z powodu rozbicia dzielnicowego do 1340 r. Rzeszów należał do Rusi. Następnie Kazimierz Wielki przyłączył na powrót Rzeszów do Polski. Pierwszy oficjalny dokument o Rzeszowie pojawił się w roku 1354 był to akt lokacyjny. Natomiast pierwszy władca grodu Jan Pakosławic, który zmienił nazwisko na Rzeszkowski, przyczynił się do nadania miastu obecnie brzmiącej nazwy.
Rozwój Rzeszowa
Miasto z wielu powodów nie miało dobrych warunków do rozwoju. W XV w. Rzeszów został niemal doszczętnie strawiony przez pożar, jednak bardzo szybko powróciło do dawnej świetności. Rzeszów miał pozwolenie na sprzedaż piwa i soli i usytuowany był przy głównych szlakach handlowych przez co w mieście nastąpił dynamiczny rozwój handlu. Dlatego w roku 1591 został zbudowany pierwszy ratusz, a kilka lat później zamek. Po fali sukcesów pieczę nad miastem przejęła rodzina Lubomirskich, która wstrzymała rozwój handlu, ograniczone zostały prawa mieszkańców, a miasto stało się siedzibą magnacką. Rozwój Rzeszowa zahamowany został wyniku przejęcia pieczy nad miastem przez rodzinę Lubomirskich. Wstrzymali oni rozwój handlu oraz ograniczyli drastycznie prawa mieszkańców, tworząc jednocześnie w mieście siedzibę magnacką. Kiedy w wyniku rozbioru Rzeszów przejęła Austria, rezydencja Lubomirskich została zaadaptowana na sąd i więzienie.
Wolne miasto Rzeszów
W bardzo smutnym okresie, kiedy Polska nie istniała na mapach, Rzeszów rozwijał się bardzo szybko, szczególnie w roku 1844, gdy otrzymał status wolnego miasta. W 1858 roku zbudowana została pierwsza linia kolejowa, w 1888 r. powstały linie telefoniczne, natomiast w 1900 r. pojawiła się gazownia i miejskie lampy gazowe, 10 lat później powstała elektrownia i rozpoczęto budowę sieci wodociągowej. Budowane były szkoły, koszary, do domów dostarczana była energia elektryczna. W tamtym okresie Rzeszów miał rangę miasta kapitalistycznego. Okres świetności Rzeszowa trwał, aż do pierwszej wojny światowej.
Pierwsza wojna światowa
Rzeszów z uwagi na swoje położenie bardzo ucierpiał podczas wojny. Szczególnie dotkliwie miasto i jej mieszkańcy odczuli bitwę pod Kraśnikiem. Po bitwie w mieście pojawili się uchodźcy i ranni, którzy mieli negatywny wpływ na mieszkańców Rzeszowa. Kiedy armia Austriacka ponosiła kolejne porażki, Rzeszowem zainteresowały się wojska rosyjskie. Liczne walki na terenie miasta oraz przekazywanie go z rąk do rąk trwało aż do 1915 roku. W tym okresie w Rzeszowie nastąpiło zmniejszenie się walk i pojawiła się względna stabilizacja. Po wojnie Rzeszów stał się ważnym ośrodkiem przemysłu zbrojeniowego i lotniczego, to właśnie w tym czasie powstały w mieście „Państwowe Zakłady Lotnicze”.
Druga wojna światowa
Podczas II wojny światowej Rzeszów został bardzo zniszczony, prawie nic nie zachowało się z zabytków, fabryk i kamienic. Prawie cała ludność żydowska została zamordowana przez hitlerowskie Niemcy. Ważne jest to, że Żydzi zamieszkali w Rzeszowie już w roku 1615, a na początku XX w. większość mieszkańców Rzeszowa stanowili właśnie Żydzi. W 1941 Roku Niemcy zbudowali W Rzeszowie getto, które zlikwidowane zostało w 1942 r. 25 maja 1944 r. miała miejsce akcje „Kośba”, w której udział wzięli rzeszowscy żołnierze AK. Dzięki tej akcji Rzeszów odzyskał wolność 2 sierpnia 1944 r.
Rzeszów dzisiaj
Po zakończeniu działań wojennych Rzeszów rozpoczął odbudowę, jak poprzednim razem, rozwój miasta był bardzo dynamiczny. Obecnie miasto jest cztery razy większe niż przed pierwszą wojną światową. Nastąpiła rozbudowa zakładów przemysłowych, fabryk, osiedli mieszkalnych. Miasto może poszczycić się popularną uczelnią, mianowicie Politechniką Rzeszowską oraz Uniwersytetem Rzeszowskim. Liczb mieszkańców Rzeszowa szacowana jest na około 195 tyś., Prezydentem Rzeszowa jest Tadeusz Ferenc.
Rzeszów – prahistoria
Każde miasto ma swoją historię, lecz historia Rzeszowa wyróżnia się i jest naprawdę ciekawa. Najstarsze znaleziska z terenu Rzeszowa pochodzą z epoki lodowcowej (IX tyś. p.n.e.) należą do nich narzędzia wykonane z krzemienia. Kolejne wykopaliska wywodzą się z okresu mezolitu (VII – VI tyś. p.n.e.) i świadczyły o gospodarce zbieracko – łowieckiej. Od okresu neolitu (VI – V tyś. p.n.e.) zauważalna jest zmiana stylu gospodarowania, pojawiły się stałe osady w których hodowano zwierzęta, uprawiano rolę i wytwarzano naczynia ceramiczne. Pod koniec neolitu (III tyś. p.n.e.) ludzi zamieszkujące ziemie obecnego Rzeszowa cechowała kultura ceramiki sznurowej o czym świadczą typowe narzędzia kamienne. Typowy dla tej ludności był koczowniczy tryb życia oraz pasterstwo. Kolejną epokę brązu (III – II tyś. p.n.e.) reprezentowała osada na dzisiejszym os. Baranówka. Styl życia ówczesnych ludzi niewiele różnił się od poprzedniej epoki, z tym, że koczowniczy tryb życia stopniowo ustępował osadnictwu oraz uprawom rolnym. Świadczą o tym znalezione na tym terenie narzędzia. We wczesnej epoce żelaza nastąpił na terenach obecnego Rzeszowa dynamiczny rozwój, który był efektem rozpowszechniania się żelaza.
Tereny Rzeszowa w Średniowieczu
W tym okresie na terenie Rzeszowa funkcjonowały osady otwarte, w których budowle mieszkalne stanowiły ziemianki i półziemianki. Ludność zajmowała się wyrabianiem ceramiki oraz wyrobem narzędzi z żelaza. Największa osada znajdowała się w rejonie dzisiejszego os. Tysiąclecia. Na jej terenie znaleziono duże ilości dobrze zachowanej ceramiki oraz przedmioty żelazne min.: nożyce, noże, sprzączki, klamry, sierpy. Co ciekawe na terenie obecnego Rynku nie znaleziono śladów jakiegokolwiek osadnictwa.
Początki Rzeszowa
Na początku Średniowiecza powstała osada wzdłuż rzeki Wisłok i jej dopływów, nosiła nazwy „Resovia”, „Reisha”, „Rzessow” lub „Rzeschow”. Okolice te posiadały żyzne gleby. Osada ta rozciągała się od Sędziszowa Młp. po Przemyśl, była to nitka osadnicza i komunikacyjna łącząca Małopolskę z Rusią. Średniowieczny Rzeszów otoczony był lasami, bagnami i moczarami. Utrudniało to rozbudowę osad lecz stanowiło bardzo dobrą naturalną zaporę obronną. Poprzez bagna i mokradła zbudowany był system mostów i grobli, był to szlak komunikacyjny łączący Kraków ze Lwowem. Teren dzisiejszego Rzeszowa leżał na terenie, o który rywalizowali Wielkie Morawy (Czesi), Polska i Ruś Kijowska. Przyjmuje się, że okolice te były pod władaniem Polski w latach: 1031 – 1036; 1070 – 1079 oraz 1214. Z powodu rozbicia dzielnicowego do 1340 r. Rzeszów należał do Rusi. Następnie Kazimierz Wielki przyłączył na powrót Rzeszów do Polski. Pierwszy oficjalny dokument o Rzeszowie pojawił się w roku 1354 był to akt lokacyjny. Natomiast pierwszy władca grodu Jan Pakosławic, który zmienił nazwisko na Rzeszkowski, przyczynił się do nadania miastu obecnie brzmiącej nazwy.
Rozwój Rzeszowa
Miasto z wielu powodów nie miało dobrych warunków do rozwoju. W XV w. Rzeszów został niemal doszczętnie strawiony przez pożar, jednak bardzo szybko powróciło do dawnej świetności. Rzeszów miał pozwolenie na sprzedaż piwa i soli i usytuowany był przy głównych szlakach handlowych przez co w mieście nastąpił dynamiczny rozwój handlu. Dlatego w roku 1591 został zbudowany pierwszy ratusz, a kilka lat później zamek. Po fali sukcesów pieczę nad miastem przejęła rodzina Lubomirskich, która wstrzymała rozwój handlu, ograniczone zostały prawa mieszkańców, a miasto stało się siedzibą magnacką. Rozwój Rzeszowa zahamowany został wyniku przejęcia pieczy nad miastem przez rodzinę Lubomirskich. Wstrzymali oni rozwój handlu oraz ograniczyli drastycznie prawa mieszkańców, tworząc jednocześnie w mieście siedzibę magnacką. Kiedy w wyniku rozbioru Rzeszów przejęła Austria, rezydencja Lubomirskich została zaadaptowana na sąd i więzienie.
Wolne miasto Rzeszów
W bardzo smutnym okresie, kiedy Polska nie istniała na mapach, Rzeszów rozwijał się bardzo szybko, szczególnie w roku 1844, gdy otrzymał status wolnego miasta. W 1858 roku zbudowana została pierwsza linia kolejowa, w 1888 r. powstały linie telefoniczne, natomiast w 1900 r. pojawiła się gazownia i miejskie lampy gazowe, 10 lat później powstała elektrownia i rozpoczęto budowę sieci wodociągowej. Budowane były szkoły, koszary, do domów dostarczana była energia elektryczna. W tamtym okresie Rzeszów miał rangę miasta kapitalistycznego. Okres świetności Rzeszowa trwał, aż do pierwszej wojny światowej.
Pierwsza wojna światowa
Rzeszów z uwagi na swoje położenie bardzo ucierpiał podczas wojny. Szczególnie dotkliwie miasto i jej mieszkańcy odczuli bitwę pod Kraśnikiem. Po bitwie w mieście pojawili się uchodźcy i ranni, którzy mieli negatywny wpływ na mieszkańców Rzeszowa. Kiedy armia Austriacka ponosiła kolejne porażki, Rzeszowem zainteresowały się wojska rosyjskie. Liczne walki na terenie miasta oraz przekazywanie go z rąk do rąk trwało aż do 1915 roku. W tym okresie w Rzeszowie nastąpiło zmniejszenie się walk i pojawiła się względna stabilizacja. Po wojnie Rzeszów stał się ważnym ośrodkiem przemysłu zbrojeniowego i lotniczego, to właśnie w tym czasie powstały w mieście „Państwowe Zakłady Lotnicze”.
Druga wojna światowa
Podczas II wojny światowej Rzeszów został bardzo zniszczony, prawie nic nie zachowało się z zabytków, fabryk i kamienic. Prawie cała ludność żydowska została zamordowana przez hitlerowskie Niemcy. Ważne jest to, że Żydzi zamieszkali w Rzeszowie już w roku 1615, a na początku XX w. większość mieszkańców Rzeszowa stanowili właśnie Żydzi. W 1941 Roku Niemcy zbudowali W Rzeszowie getto, które zlikwidowane zostało w 1942 r. 25 maja 1944 r. miała miejsce akcje „Kośba”, w której udział wzięli rzeszowscy żołnierze AK. Dzięki tej akcji Rzeszów odzyskał wolność 2 sierpnia 1944 r.
Rzeszów dzisiaj
Po zakończeniu działań wojennych Rzeszów rozpoczął odbudowę, jak poprzednim razem, rozwój miasta był bardzo dynamiczny. Obecnie miasto jest cztery razy większe niż przed pierwszą wojną światową. Nastąpiła rozbudowa zakładów przemysłowych, fabryk, osiedli mieszkalnych. Miasto może poszczycić się popularną uczelnią, mianowicie Politechniką Rzeszowską oraz Uniwersytetem Rzeszowskim. Liczb mieszkańców Rzeszowa szacowana jest na około 195 tyś., Prezydentem Rzeszowa jest Tadeusz Ferenc.
Article Categories:
Rzeszów